Iнфармацыйна-асветніцкi праект "Правы чалавека - твае правы"
Катаванні забароненыя законам пры любых абставінах, нават ва ўзброеных канфліктах. Пагаворым пра гэта падрабязней:
Torture is prohibited by law under any circumstances including armed conflicts. Let's speek abt. it in details:
Пытки запрещены законом при любых обстоятельствах, даже в вооружённых конфликтах. Поговорим об этом подробнее в нашем ролике:
Глядзіце наш фільм 8 "Правы чалавека vs Катаванні"
& таксама дэталёвы разбор ніжэй:
За апошнія дзесяцігоддзі барацьба з катаваннямі стала цэнтральнай задачай права правоў чалавека. Першым міжнародным дакументам, які беспасрэдна забараняў «катаванні», была Усеагульная дэкларацыя правоў чалавека 1948 года (артыкул 5). У 1984 г. Канвенцыя супраць катаванняў і іншых жорсткіх, бесчалавечных ці прыніжаючых годнасць відаў абыходжання і пакарання 1984 года стала першым абавязковым міжнародным дакументам, прысвечаным выключна барацьбе з адным з самых сур'ёзных і шырока распаўсюджаных парушэнняў правоў чалавека ў наш час. Цікавым уяўляецца той факт, што распрацоўка і прыняцце дадзенай Канвенцыі шмат у чым стала магчымым дзякуючы кампаніі, якую распачалі ў 1973 г. Amnesty International. Amnesty International стала вядома аб катаваннях, якім падвяргаліся "вязні сумлення" і іншыя палітычныя зняволеныя. Гэтая практыка была настолькі распаўсюджаная, што ў рэшце рэшт стала відавочна, што праблему трэба вырашаць. Падрыхтаваны даклад аб катаваннях у 1973 г. выклікаў вялікую агалоску. Наступны крок - прыняцце канкрэтных і практычных дзеянняў. Адным з іх і стала прыняцце Канвенцыі.
Сёння большасць агульных канвенцый па правах чалавека як на рэгіянальным, так і на глабальным узроўні закранаюць праблему катаванняў і жорсткага абыходжання з людзьмі. Яны заяўляюць, што катаванні забароненыя абсалютна, - нават падчас надзвычайных сітуацый або ўзброеных канфліктаў - катаванні недапушчальныя. Ніколі нельга апраўдаць катаванне кагосьці, якімі б ні былі акалічнасці.
На базавым узроўні прычына, па якой гэтая забарона з'яўляецца абсалютнай, вельмі простая: катаванні недапушчальныя, таму што яны абражаюць чалавечую годнасць.
Узяўшы разам розныя дагаворы, права на свабоду ад катаванняў уключае наступныя правы і абавязкі:
1) права асобы на абарону дзяржавы ад катаванняў з боку яе прадстаўнікоў;
2) абавязак дзяржавы пераследваць асобы, якія прымяняюць катаванні; а таксама,
3) права асоб не быць вернутымі або выдадзенымі іншай дзяржаве, дзе ім можа пагражаць небяспека прымянення катаванняў.
Канвенцыя супраць катаванняў вызначае тры элементы, якія ў сукупнасці складаюць катаванне:
1) наўмыснае прычыненне моцнай болі або пакут;
2) з пэўнай мэтай, напрыклад, для атрымання інфармацыі; і
3) па ініцыятыве або са згоды, або маўклівай згоды дзяржаўных органаў
Катаванні могуць выяўляцца ў (фізічная праява) збіцці, ужыванні электрычнага току, удушшы, пазбаўленні сну, сэксуальным гвалце, (псіхалагічная праява) ізаляцыі, пагрозах, імітацыі пакарання, прыніжэннях і інш.
Права правоў чалавека распрацавала мноства інструментаў для забеспячэння захавання забароны на катаванні. Канвенцыя супраць катаванняў 1984 года, якую Беларусь ратыфікавала, а значыцца, прыняла абавязацельствы па выкананні, уяўляе сабой прыклад усяго дыяпазону магчымасцей:
- абавязацельства дзяржаў-удзельніц даваць на рэгулярнай аснове "справаздачы аб мерах, якія яны прынялі для выканання сваіх абавязацельстваў па дадзенай Канвенцыі". Гэта дае Камітэту супраць катаванняў магчымасць уступіць у дыялог з урадам і публічна крытыкаваць яго, калі гэта неабходна для паляпшэння сітуацыі.
- дазваляе Камітэту даследаваць выпадкі сістэматычных парушэнняў і, са згоды адпаведнай дзяржавы-ўдзельніцы, ажыццяўляць выезды на месцы.
Расследаванні сістэматычных парушэнняў забароны на катаванні (уключаючы наведванні адпаведных краін) таксама праводзяцца Спецыяльным дакладчыкам па пытанні аб катаваннях і іншымі дакладчыкамі і працоўнымі групамі, якія прызначаюцца Камісіяй ААН па правах чалавека, якія павінны паведамляць аб заявах аб катаваннях і іх высновах.
Нарэшце, Канвенцыя супраць катаванняў прадугледжвае магчымасць падачы міждзяржаўных і індывідуальных скарг.
Як адзначалася вышэй, забарона катаванняў таксама патрабуе ад урадаў прыняцця мер па прадухіленні катаванняў і пакаранні за іх, і многія дзяржавы крыміналізуюць катаванні ў сваіх нацыянальных законах. Але, што рабіць, калі сама дзяржава ў асобе дзейнага рэжыму дазваляе сабе выкарыстоўваць катаванні ў мэтах паслаблення грамадзянскай і палітычнай актыўнасці? Ці можна абараніць сябе і як справіцца з тым, калі вы сталі ахвярай катаванняў? Пра гэта мы пагаворым у нашым наступным артыкуле.
За последние десятилетия борьба с пытками стала центральной задачей права прав человека. Первым международным документом, прямо запрещающим «пытки», была Всеобщая декларация прав человека 1948 года (статья 5). В 1984 г. Конвенция против пыток и других жестоких, бесчеловечных или унижающих достоинство видов обращения и наказания 1984 года стала первым обязательным международным документом, посвященным исключительно борьбе с одним из самых серьезным и широко распространенным нарушением прав человека в наше время. Интересным представляется тот факт, что разработка и принятие данной Конвенции во многом стала возможным благодаря кампании, которую начали в 1973 г. Amnesty International. Amnesty International стало известно о пытках, которым подвергались «узники совести» и другие политические заключенные. Эта практика была настолько распространена, что в конце концов стало очевидно, что проблему необходимо решать. Подготовленный доклад о пытках в 1973 г. вызвал большую огласку. Следующий шаг – принятие конкретных и практических действий. Одним из них и стало принятий Конвенции.
Сегодня большинство общих конвенций по правам человека как на региональном, так и на глобальном уровне затрагивают проблему пыток и жестокого обращения с людьми. Они заявляют, что пытки запрещены абсолютно, — даже во время чрезвычайных ситуаций или вооруженных конфликтов – пытки недопустимы. Никогда нельзя оправдать пытки кого-либо, какими бы ни были обстоятельства.
На базовом уровне причина, по которой этот запрет является абсолютным, очень проста: пытки недопустимы, потому что они оскорбляют человеческое достоинство.
Взяв вместе различные договоры, право на свободу от пыток включает следующие права и обязанности:
1) право лица на защиту государства от пыток со стороны его представителей;
2) обязанность государства преследовать лиц, применяющих пытки; а также,
3) право лиц не быть возвращенными или выданными другому государству, где им может угрожать опасность применения пыток.
Конвенция против пыток определяет три элемента, которые в совокупности составляют пытку:
1) умышленное причинение сильной боли или страданий;
2) с определенной целью, например, для получения информации; и
3) по инициативе или с согласия, или молчаливого согласия государственных органов.
Пытки могут выражаться в (физическое проявление) избиении, применении электрического тока, удушье, лишении сна, сексуальном насилии, (психологическое проявление) изоляции, угрозах, имитации казни, унижениях и пр.
Право прав человека разработало множество инструментов для обеспечения соблюдения запрета на пытки. Конвенция против пыток 1984 года, которую Беларусь ратифицировала, а, следовательно, приняла обязательства по исполнению, представляет собой пример всего диапазона возможностей:
- обязательство государств-участников представлять на регулярной основе «отчеты о мерах, которые они приняли для выполнения своих обязательств по настоящей Конвенции». Это дает Комитету против пыток возможность вступить в диалог с правительством и публично критиковать его, если это необходимо для улучшения ситуации.
- позволяет Комитету расследовать случаи систематических нарушений и, с согласия соответствующего государства-участника, осуществлять выезды на места.
Расследования систематических нарушений запрета на пытки (включая посещения соответствующих стран) также проводятся Специальным докладчиком по вопросу о пытках и другими докладчиками и рабочими группами, назначаемыми Комиссией ООН по правам человека, которые должны сообщать о заявлениях о пытках и их выводах.
Наконец, Конвенция против пыток предусматривает возможность подачи межгосударственных и индивидуальных жалоб.
Как указывалось выше, запрет пыток также требует от правительств принятия мер по предотвращению пыток и наказанию за них, и многие государства криминализируют пытки в своих национальных законах. Но, что делать, когда само государство в лице действующего режима позволяет себе использовать пытки в целях ослабления гражданской и политической активности? Можно ли защитить себя и как справиться с тем, если вы стали жертвой пыток? Об этом мы поговорим в нашей следующей статье.
Глядзіце таксама | Please also watch our video:
НЕ катаванням ў Беларусі | STOP Torture in Belarus (belaruswomen.org)
#Катаванні #Torture #StopTorture #Пытки #HumanRightsViolation
#humanrights #yourrights #правычалавека #тваеправы
#правачеловека #твоиправа
Аб праекце: Iнфармацыйна-асветніцкi праект "Правы чалавека - твае правы" (belaruswomen.org)
Юрыдычная дапамога: Праект Фемида (belaruswomen.org)
Атрымаць юрыдычную кансультацыю e-mail: legal@belaruswomen.org
Служба псіхалагічнай дапамогі: Праект Helpline (belaruswomen.org)